Maandagavond was ik bij Stand-Up Inspiration, in Toomler, Amsterdam. Mensen konden daar ten overstaan van een volle zaal in beperkte tijd hun verhaal vertellen. Geen PR verhaaltjes, maar ‘verhalen uit het hart’.
Ik hoorde onder andere een vrouw (psychologe van (oud-)beroep) spreken over de vereniging van kinderen van gescheiden ouders die zij had opgezet. Zelf een kind van gescheiden ouders wist zij wat voor traumatische ervaringen je kunt hebben als jouw ouders met ruzie uit elkaar gaan en niet meer met elkaar praten. Zij meende dat het voor kinderen zoveel minder traumatisch kan zijn als er meer naar hen wordt geluisterd.
Met hun platform Villa Piñedo (www.villapinedo.nl/) adviseren deze kinderen nu ouders die gescheiden zijn of op punt staan te scheiden. Dat kan gaan over de omgangsregeling, hun gevoelsleven of hun wensen.
Deze vrouw, zei ze, had haar droombaan gevonden.
Gat in de markt
Iemand anders wilde met jonge werknemers een beweging op gang brengen om binnen bedrijven, waar deze generatie Y werkt, meer gehoord te worden en meer vrijheid van opereren te krijgen. Een derde was verslaafd geweest aan harddrugs en wilde jongeren op middelbare scholen voorlichten over de schadelijke gevolgen van te veel drugsgebruik.
Geen van allen zochten een baan. Wat ze wel zochten was het gat in de markt dat bij hun droom aansluit.
Vroeger werd je bakker, timmerman of loodgieter. Dat was duidelijk. Toen het werk werd gespecialiseerd, kwamen de ‘functies’ en de ‘functieomschrijvingen’. De beroepen kregen steeds specialistischere en apartere namen (en vaker in het Engels). U kent de ‘interieurverzorger’ nog wel voor wat eerder een schoonmaker was. En kijk op vacaturesites en je vindt banen als Certified Ethical Hacker (door KPN gezocht) of Business Application & Process Specialist Sales & Marketing (Nutreco). En voor die functies zijn dan hele lijsten met competenties opgesteld.
Van moeten naar willen
Maar het verschuift dus.
Steeds meer mensen hebben een ludiek idee, zeggen hun baan op en gaan hun droom najagen. Die droom wordt de drijfveer; die staat centraal. Niet meer de functie, het bedrijf of de competenties.
De ‘dromers’ worden zo auteur van hun eigen verhaal. De vraag is wat zij wíllen en steeds minder wat zij kúnnen. Of zoals ik het Hans Versnel, specialist op het gebied van drijfveren, het onlangs hoorde zeggen: we gaan van ‘gedreven worden’ naar ‘gedreven zijn’. Van ‘moeten’ naar ‘willen’ en van ‘competenties’ naar ‘commitment’.
Drijfveren zijn belangrijk, ook voor werknemers binnen bedrijven. Dus zullen werkgevers uit een ander vaatje moeten gaan tappen om talenten binnen te halen. Als ik ze een advies mag geven: zoek geen man of vrouw bij een functie! Zoek talenten, kijk wat ze drijft en bedenk daar (g)een functie bij!
180° Innovatie 